De volgende tekst met een Philip Bloemendal stem voorlezen:
‘Deze auto-racebaan is ‘n heel goede, door en door geteste racebaan! ‘n Echt Märklin-produkt!’
Voor de early adopters was Zierikzee in 1967 de place to be. In Verhage’s Speelgoedhuis werd Märklin Sprint verkocht: men was er vroeg bij daar in Zeeland.
Zoals in de krantenadvertentie staat vermeld had men een Märklin Sprint-baan opgesteld in de zaak, zodat de toekomstige Sprint-racebaan bezitter eerst even een proefrit kon maken. Kijk, dat is nou service.
Een prijslijst uit die tijd blijft altijd even slikken, zie het maar als een diepte investering: 50 jaar later hebben we er nog steeds plezier van.
Märklin Sprint Club Skylge 
verloochend…
Heden middag, een zonnige zondag in januari, begon ik aan mijn tocht huiswaarts. Vanuit Egypte richting het westen werd ik tussen het plaatsje Oosterend en Hoorn van achteren belaagd. In mijn electrisch aangedreven Renault reed ik zonder de snelheidslimiet te overschrijden nietsvermoedend over deze 60 kilometer-weg. Ik hoorde achter mij bruut gegrom en keek geschrokken in mijn spiegels. Knipperende koplampen(u kent ze allen vanuit de heftige momenten in 24-uurs races) zag ik en gaf een ruk aan het stuur, om de bestuurder(coureur?!) er langs te laten. Toen wij twee dik de poorten van Hoorn binnen kwamen rijden bleef de sportauto op gelijke hoogte van mij rijden, ik herkende hem. Een grote glimlach en twee duimen omhoog toen ik naar links keek. Ietwat in de war knikte ik en kreeg een bescheiden glimlach om mijn mond. Dit was het laatste wat ik had verwacht in deze moderne sportauto. Oke, de vormen van de auto doen mij denken aan ouderwetse tijden met Porsche, Ferrari en Ford. Het was toch echt een hele moderne zilvergrijze auto met(u raad het al) een ster op de grill.
Ik trof hier de ervaren Märklin Sprint coureur als bijrijder in dit moderne stukje speelgoed. Ik snap zijn gedachte wel, maar ik had er toch een dubbel gevoel bij. Ik denk dat ik vanochtend nog bij een digitale 24-uurs race(Daytona?) dit model rond zag rijden, van een klassiek model wil ik hier dan ook niet spreken. Graag hoor ik van de Sprint coureur of hier sprake was van een vlaag van verstandsverbijstering. Heeft de coureur wellicht een dubbele agenda?
Toen ik stof happend mijn weg vervolgde voelde ik mij verloochend. Was het wel echt wat ik had gezien? Als trouwe fan vraag ik mij af of er meer fans over een dergelijke ervaring mee kunnen praten. Wellicht kunnen we een soort ervaringsclubje oprichten.
Jan
LikeLike
Een AMG GTS…dat was het.
Wel erg modern voor de nostalgische Marklin Sprint coureur die zo graag in de jaren 70 rondhangt, inderdaad….
Maar jezus christus wat een mooie sportwagen is die AMG, en toen ik gevraagd werd om mee te gaan als navigator tijdens een midwinter rally, zei ik meteen ja natuurlijk.
“Over 0,8 km 90 graden links ! Oh nee rechts of ja..nee toch links, of ..eeeehhhh.. ik denk dat we even moeten keren..””
LikeLike